Mijn webwinkelhost Luondo houdt ermee op. Vastgelopen in de doorontwikkeling.
Met steeds een bootje erbovenop wordt het steeds moeilijker om door te blijven varen. Je moet de boten goed aan elkaar sjorren, je hebt langere roeispanen nodig, je kunt niet afwijken van de uitgestippelde route en de kans dat je om kiept is groter.
Luondo heeft zich ontwikkeld volgens een patroon dat iedere #saas-webshop lijkt te volgen.
Als voorbeeld een dierenwebwinkel:
In 2012 ben ik opgestapt bij MijnWinkel (tegenwoordig MyShop) en overgegaan naar Luondo omdat ik categorie = label wilde. Bij MijnWinkel moest ik artikelen nog dupliceren om ze in meerdere categorieën tegelijk te laten zien.
In 2016 kwam Luondo met de voorkeurscategorie en nu zijn ze blijkbaar vastgelopen bij het erop sjorren van bootje zes; de filters.
Met verbazing aanschouw ik sinds 2002 hoe nodeloos ingewikkeld webwinkels zijn geworden. Toevallig rondde ik een lang verhaal over dat schouwspel af vlak voordat Luondo de handdoek in de ring gooide. En vlak daarna kwam de tweet met het filmpje voorbij.
Wat misgaat is dat men het verschil niet ziet tussen eenduidig en meerduidig indelen. Categoriseren versus labelen. Bij bootje twee is de eenduidigheid al weg. De subcategorie kippenvoer staat in de categorie kippen èn de categorie voer. Met bootje drie komt er nog een categorie bij; Toktok. Met bootje vier kun je het product ook bij de konijnen zetten mocht het daar geschikt voor zijn, zodat de bezoeker die op konijnenvoer zoekt het vindt. Met bootje vijf zeg je tegen Google en de bezoeker dat je een eenduidige structuur hebt en dat het konijnenvoer eigenlijk bij het kippenvoer hoort. Met bootje zes voeg je nog een categorie erbij; biologisch.
Zucht, nu moet ik weer op zoek naar een nieuwe winkelhost...en allemaal maken ze het moeilijk terwijl het zoveel makkelijker kan. Al die jaren, sinds 2002, hoefde en wilde ik slechts één bootje. Een bootje waarover ik eindeloos kan mekkeren en waarover dit halve blog is volgeschreven:
Je begint gelijk met een meerduidige indeling. Dat biologische kippenvoer van Toktok dat ook geschikt is voor konijnen zet je in de categorie Kippen, Konijnen, Voer, Toktok en biologisch. Daarmee kun je alles wat je met bovenstaand vehikel kan. Met als grote voordeel dat de bezoeker zelf zijn route kan bepalen en geen broodkruimels hoeft te volgen. En je voorkomt er dubbele dingen in je navigatie mee zoals merk als categorie èn als filter.
Het wordt zo simpel als je afscheid neemt van de eenduidige indeling:
Zucht, en dat allemaal voor een webwinkel die sinds de overstap naar Luondo op een laag pitje staat in afwachting van betere tijden. Totdat het onder de kostprijs werken van webwinkeliers voorbij is.
Ik heb dus plenty tijd over om je webwinkel te simplificeren op basis van deze theorie...
Wat kan er beter bij de Hema.
Wat kan er beter bij Athleteshop (al kwam dat advies te laat).
* Oei, klein foutje gemaakt in de tekeningetjes. Niet consequent het Engelse woord "tag" gebruikt. Gelukkig is het Nederlandse label ook label in het Engels.
Modern web development pic.twitter.com/p84IVkC2aQ— Big O(n^2) Mood (@jaredpalmer) June 23, 2019
Met steeds een bootje erbovenop wordt het steeds moeilijker om door te blijven varen. Je moet de boten goed aan elkaar sjorren, je hebt langere roeispanen nodig, je kunt niet afwijken van de uitgestippelde route en de kans dat je om kiept is groter.
Luondo heeft zich ontwikkeld volgens een patroon dat iedere #saas-webshop lijkt te volgen.
Als voorbeeld een dierenwebwinkel:
- Je start met een eenduidige hoofdindeling. De dierenwinkel kiest voor een indeling op dier en maakt de categorie kippen.
- Je verfijnt door de categorie op te splitsen in subcategorieën. Er ontstaat een pad naar de subcategorie, de zogenoemde broodkruimel. Deze paden moet je communiceren met de bezoeker wat kan resulteren in een megamenu. Bij de dierenwinkel is de broodkruimel: kippen -> voer en die leidt naar de subcategorie kippenvoer.
- Naast de categorieën kun je labels aan de artikelen hangen. De dierenwinkel labelt met het merk Toktok.
- Het wordt mogelijk om artikelen in meerdere (sub)categorieën tegelijk te zetten. Daar worden artikelen beter vindbaar van. Voorheen moest je artikelen dupliceren om ze op twee plaatsen te laten zien.
- SEOexperts denken dat het goed is dat als een artikel op meerdere plaatsen staat om één vaste plek te definiëren. Daarmee benadruk je dat er een eenduidige indeling (taxonomie) is.
- Filters doen hun intrede. De dierenwinkel voegt het filter biologisch toe.
- Soms wordt in plaats van een zesde bootje het derde bootje aangepast. Bij de dierenwinkel kun je dan naast filteren op biologisch ook filteren op Toktok.
In 2012 ben ik opgestapt bij MijnWinkel (tegenwoordig MyShop) en overgegaan naar Luondo omdat ik categorie = label wilde. Bij MijnWinkel moest ik artikelen nog dupliceren om ze in meerdere categorieën tegelijk te laten zien.
In 2016 kwam Luondo met de voorkeurscategorie en nu zijn ze blijkbaar vastgelopen bij het erop sjorren van bootje zes; de filters.
Met verbazing aanschouw ik sinds 2002 hoe nodeloos ingewikkeld webwinkels zijn geworden. Toevallig rondde ik een lang verhaal over dat schouwspel af vlak voordat Luondo de handdoek in de ring gooide. En vlak daarna kwam de tweet met het filmpje voorbij.
Wat misgaat is dat men het verschil niet ziet tussen eenduidig en meerduidig indelen. Categoriseren versus labelen. Bij bootje twee is de eenduidigheid al weg. De subcategorie kippenvoer staat in de categorie kippen èn de categorie voer. Met bootje drie komt er nog een categorie bij; Toktok. Met bootje vier kun je het product ook bij de konijnen zetten mocht het daar geschikt voor zijn, zodat de bezoeker die op konijnenvoer zoekt het vindt. Met bootje vijf zeg je tegen Google en de bezoeker dat je een eenduidige structuur hebt en dat het konijnenvoer eigenlijk bij het kippenvoer hoort. Met bootje zes voeg je nog een categorie erbij; biologisch.
Zucht, nu moet ik weer op zoek naar een nieuwe winkelhost...en allemaal maken ze het moeilijk terwijl het zoveel makkelijker kan. Al die jaren, sinds 2002, hoefde en wilde ik slechts één bootje. Een bootje waarover ik eindeloos kan mekkeren en waarover dit halve blog is volgeschreven:
Het wordt zo simpel als je afscheid neemt van de eenduidige indeling:
- Verwijder bootje 2. Gebruik geen subcategorieën want dat is een broodkruimel; een vast pad van de ene naar de andere categorie dat de bezoeker verplicht moet volgen.
- Vervang bootje 1 door bootje 3. Categorie wordt label.
- Verwijder bootje 4. Dit doe je immers al.
- Verwijder bootje 5. Houd op met die SEO-kul dat Google en de bezoeker moeten weten wat de eenduidige plaats is. Zodra iets in meerdere categorieën staat is er geen eenduidige indeling meer.
- Vervang bootje 3 door bootje 6. Categorie wordt label wordt filter.
Zucht, en dat allemaal voor een webwinkel die sinds de overstap naar Luondo op een laag pitje staat in afwachting van betere tijden. Totdat het onder de kostprijs werken van webwinkeliers voorbij is.
Ik heb dus plenty tijd over om je webwinkel te simplificeren op basis van deze theorie...
Wat kan er beter bij de Hema.
Wat kan er beter bij Athleteshop (al kwam dat advies te laat).
* Oei, klein foutje gemaakt in de tekeningetjes. Niet consequent het Engelse woord "tag" gebruikt. Gelukkig is het Nederlandse label ook label in het Engels.