Fotoclaims

Oktober 2018 verloor ik, bij de twee-en-een-half uur durende hoorzitting met ANP over een onbenullig geschil, mijn vertrouwen in de rechtspraak en dat is niet meer teruggekomen. Integendeel, de rechterlijke macht blijkt verweven met de handhavende macht waardoor de onfrisse jacht op fotorechten volledig is ontspoord:
  • Fototrollen lokken gebruik uit en verspreiden foto's zonder watermerk in groot formaat, in twee klikken zijn de foto's te downloaden.
  • Fototrollen kopen foto's, series en complete beeldbanken op om achteraf, bij geconstateerd gebruik, een torenhoge licentievergoeding af te dwingen. Vaak zonder dat de fotografen het weten.
  • Fototrollen hebben regelmatig de rechten niet om een schadevergoeding op eigen naam te vorderen.
  • Er bestaat gratis software waarmee je gebruik van foto's kunt opsporen en die software wordt steeds geavanceerder.
  • Er bestaan no-cure-no-pay juristen die voor elk gebruik, inclusief rechtmatig gebruik, opgeklopte schadevergoedingen vorderen.
  • Juristen verspreiden desinformatie en framen onbedoelde inbreuken als diefstal.
  • Er is geen betaalbare rechtshulp voor gedupeerden. Het Juridisch Loket is alleen voor particulieren. Juristen van rechtsbijstand -via vereniging of verzekering- geven aan dat je moet betalen omdat ze je niet bijstaan in een rechtszaak. Commerciële juristen adviseren te betalen omdat hen inhuren meer kost dan de claim. En dan zijn er nog advocaten die aanbieden de eerste reactie gratis te doen en een discussie opstarten waar je zonder betaalde hulp niet meer uit komt.
  • Rechters wijzen opgeklopte schadevergoedingen met proceskosten toe, ook in hoger beroep als er meerdere rechters bij betrokken zijn. Rechters leggen de bewijslast, of de fototrol de rechten heeft, of het een inbreuk is, wat de gemiste inkomsten zijn, bij gedaagden neer.
Er is geen rechtsbescherming bij de handhaving van fotorechten. Wie het aan kennis en informatie ontbreekt komt terecht in het uurtje-factuurtje-feestje van juristen. Daarom schrijf ik een boek waarmee fotogeschillen zonder jurist opgelost kunnen worden. En er loopt al enige tijd een petitie met het verzoek om een laagdrempelige commissie waar fotogeschillen aan voorgelegd kunnen worden.

Inzamelingsacties voor rechtvaardige jurisprudentie:

Meer lezen:

Achtergrondinfo:

Deze website is ooit ontstaan als afsplitsing van mijn kletsblog. Ik schreef destijds saaie stukjes over niet-lineair ordenen van data. Die stukjes waren vooral bedoeld als archief en om het voor mezelf helder te krijgen. Tien jaar later is daar een nieuw autodidactisch onderwerp bijgekomen; auteursrecht.

Mijn eigen rechtszaak, met een rechter die de 2,5 uur durende zitting afsloot met "kssst wegwezen", leverde aardig wat schrijfsels op. Dacht ik in het begin de opgelegde boete ermee bij elkaar te kunnen bedelen, gaandeweg kwam ik erachter dat mijn vonnis geen incident is en uit burgerplicht ben ik erover blijven schrijven.

Dat deze "bedrijfstak" zo kon groeien de afgelopen jaren komt niet alleen door de gedateerde auteurswet. Dat steeds meer mensen hier een verdienmodel in zien komt door ons rechtssysteem. Het is aan de rechter of een foto een oorspronkelijk karakter heeft en het stempel van de maker draagt en het is aan de rechter wat een redelijke schadevergoeding is. Bij civiele zaken hoeft een fototrol niet te bewijzen dat hij de (exclusieve) rechten heeft en wordt er niet gecontroleerd of het daadwerkelijk een inbreuk is. Rechters zijn onschendbaar en kunnen doen en laten wat ze willen. Hierdoor is afschrikwekkende jurisprudentie ontstaan waardoor het overgrote deel van de ontvangers van een onredelijke inbreukbrief betaalt. Het Openbaar Ministerie doet hier niets tegen omdat ze dan in zouden gaan tegen de rechtelijke macht. Zij adviseren rechtszaken voeren. Wat slechts een enkeling durft met meestal nog meer akelige jurisprudentie als gevolg.
Trias Politica.

Ik heb klachten ingediend bij de Ombudsman, rechtbanken en de Europese Commissie. Ik heb de Mededingingsautoriteit gevraagd te handhaven op prijsafspraken Stichting Beeld Anoniem. Ik heb journalisten benaderd, geprobeerd subsidie te krijgen, meerdere media gevraagd of ik hierover (met die subsidie) voor ze mag berichten. Ik heb losse artikelen aangeboden aan diverse partijen maar zelfs gratis willen ze ze niet. "Wij plaatsen alleen artikelen van juristen". "U schrijft niets nieuws". "Het past niet bij de doelgroep". "Geen interesse". Of erger, geen reactie.
Ik doe dit dus voor noppes, ik kan niemand een factuur sturen. Iemand moet het doen hè? Een kleine financiële bijdrage wordt gewaardeerd.

Tot slot, ik ben gestopt met gratis helpen van gedupeerden. De meesten betaalden helaas alsnog de claim en vroegen vaak ook nog om te zwijgen. Die tijd kan ik beter besteden aan het vastleggen van de misstanden zodat ik snel kan verwijzen.
Voor €50,- help ik graag, klik hier.

Steunen doe je door reacties achter te laten bij mensen die hierover durven te schrijven, hun verhalen te delen, je eigen ervaring met naam en toenaam te publiceren, reviews te plaatsen en gedupeerden te helpen. En deze petitie te tekenen.

Meldingen over onredelijke claims graag hier indienen en niet bij mij.

Als je niets doet weet je zeker dat er niets verandert.
Wie zwijgt stemt toe.