Claimbots

Ik heb niks tegen geautomatiseerd foto's opsporen. Ik heb het zelf overwogen omdat mijn foto's regelmatig zonder aanklikbare bronvermelding overgenomen worden en dan loop ik linkbuilding mis. Wat mij tegenhield is de tijd die het kost in vergelijking met wat het oplevert. Ik kan geen misgelopen licentie-inkomsten als schade opvoeren omdat ik geen licenties verkoop. Anderen kunnen dat wel en dan snap ik dat je opspoor-software gebruikt.

Opspoor-software is gratis. Je kunt foto's in bulk uploaden en foto's op Flickr, Instagram, Tumblr laten bewaken. Je kunt instellen hoe gevoelig de match moet zijn. Met 100% overeenkomst worden exact dezelfde foto's gevonden. Vaak wordt het zo ingesteld dat je ook de uitsnijdingen en bewerkte foto's vindt. Stel je het heel grof in, dan gebeurt er dit:

Screenshot Roelof Moorlag

Matches zul je handmatig moeten controleren. Is het dezelfde foto? Is het daadwerkelijk een inbreuk? Mogen ze via een andere partij legaal de foto publiceren? Daarna moet je de gegevens achterhalen en contact zoeken. Dat is best een klus en die klus kun je uitbesteden. Dat kan via de aanbieder van de gratis software of via een gespecialiseerd juristenkantoor.

"Ook wij maken gebruik van een ‘copyrightjager’. Want zelf doen – dat is een dagtaak. Er zijn landen, waar je werk vogelvrij is, en waar nooit iets te innen is, bijv. China." Georgina Wiersma in de reacties op dit stuk.

"Je mag van ons een uitstekende ondersteuning verwachten, helemaal gratis - dit in tegenstelling tot wat vele andere bedrijven aanbieden -, evenals een ‘no cure, no pay’-aanpak en een succesratio van tot wel 75%." Permission Machine.

De rechteneigenaar of -beheerder maakt afspraken met de "copyrightjager" over het versturen van sommatiebrieven:

• de hoogte van het schadebedrag,
• hoe nauwkeurig de match moet zijn,
• naar welke landen en in welke taal,
• hoeveel tijd er besteed mag worden aan het achterhalen van de adresgegevens,
• alleen eigen domeinen of ook sociale media,
• klanten die uitgesloten moeten worden
• of het daadwerkelijk een inbreuk is.

Het bepalen of iets een inbreuk is, is geen exacte wetenschap. Het is een juridische woordenstrijd. Het hangt af van hoe iemand aan de foto gekomen is; de bron. Het kost tijd. Het lijkt erop dat deze controle overgeslagen wordt:

Ontvangers van een sommatiebrief weten jaren na dato vaak niet meer hoe ze aan de foto zijn gekomen en kennen de uitzonderingen in de auteurswet niet. Velen betalen omdat een jurist inhuren meer kost dan de claim en de kosten oplopen bij elke herinnering.

De onbetaalde zaken worden voorgelegd aan de opdrachtgever met de volgende keuze:

• Terugtrekken en de "copyrightjager" een bedrag betalen voor verrichte diensten.
• Uit handen geven aan een incassobureau die de kosten verhaalt op de vermeende inbreukmaker.

Als het het incassobureau niet lukt om het bedrag te innen kan de opdrachtgever kiezen uit:

• Terugtrekken met kosten voor de "copyrightjager" én het incassobureau.
• Dagvaarden. Waarbij de kosten nog verder oplopen terwijl de vermeende inbreukmaker met waarschijnlijk een goede reden niet (volledig) betaald heeft.

Claims worden zelden ingetrokken omdat dat de opdrachtgever geld kost en de "copyrightjager" minder uurtjefactuurtje heeft. Dat wordt alleen gedaan bij een juridisch waterdicht verweer waar een rechter niet omheen kan. Er wordt gezwegen over het intrekken van zaken -tenzij het door publiciteit niet anders kan- zodat de ontvanger van een sommatiebrief eeuwig in het ongewisse blijft.

Tel daarbij op dat er moedwillig foto's gepubliceerd worden die later weggehaald worden zodat ontvangers van een sommatiebrief de bron niet meer kunnen aantonen:

Tel daarbij op dat andermans foto's geclaimd worden:

Tel daarbij op dat claimbots afgeschermde pagina's proberen te scannen:

"Onze servers worden regelmatig aangevallen door bots die webpagina's proberen benaderen die ofwel nooit publiek online hebben gestaan en waarnaar nooit werd gelinkt (afgeschermd met een combinatie van gebruikersnaam en individueel token)" It4professionals.be

En dan weet je hoe het komt dat ons dure rechtssysteem -betaald met belastinggeld- belast wordt met zaken waarbij geen sprake is van een inbreuk of waarbij een veel te hoge schadevergoeding geclaimd wordt.

Mijn eindeloze reeks artikelen hierover met een kleine bijdrage sponsoren? Klik hier.
Sommatiebrief gekregen en juridische hulp nodig? Klik hier.

Update 4 mei.

Nick Kivits heeft voor de NVJ een [filmpje] gemaakt waarin hij laat zien hoe makkelijk het is om foto's te uploaden naar zo'n claimbot. Niemand die controleert of het eigen werk is! Je mag zelf het schadebedrag bepalen waarbij je rekening moet houden dat er 45% wordt ingehouden. Over controle of het daadwerkelijk een inbreuk is wordt niks gezegd.