De voorkeurscategorie

De voorkeurscategorie (primary category) is geloof ik het meest idiote fenomeen dat ik heb zien ontstaan in SEO-land. Nooit gedacht dat zovelen het klakkeloos zouden overnemen en dat het zo groot zou worden.

Wat is het?
Als een artikel in meerdere categorieën tegelijk staat wordt eentje daarvan aangewezen als de vaste plaats. Deze vaste plaats is de categorie die doorgegeven wordt aan Google en de bezoeker als dé plek waar het artikel staat in de taxonomie.

Wonderlijk.
Bij mij rijzen dan gelijk de volgende vragen:
  • Hoe wordt bepaald wat de voorkeurscategorie is? Is dat exact te bepalen? Moet ik mijn eigen voorkeur volgen of die van de bezoeker? Past het in de ene categorie beter dan de andere? Of hangt dat af van het land van waar je woont?

  • Waarom geef je niet gewoon alle categorieën waar het artikel staat door aan Google en de bezoeker?
  • Op het moment dat een artikel in meerdere categorieën staat is er toch helemaal geen taxonomie meer? Waarom zou je in hemelsnaam een plek door moeten geven van een niet bestaande taxonomie? Een taxonomie is een monohiërarchie, zodra een artikel op meerdere plaatsen staat is het een polyhiërarchie. Waarom doen alsof het een monohiërarchie is door één vaste plek te definiëren?

Eén vaste plek
Op de een of andere manier is men ervan overtuigd dat je aan Google en aan de bezoeker maar één plek kunt doorgeven waar iets staat. [Mijn inziens de allergrootste SEO-mythe]. Dat doet men middels de zogenoemde broodkruimel; site/hoofdcategorie/subcategorie/artikel. Een artikel staat in een subcategorie, die subcategorie valt onder een hoofdcategorie en het geheel is de site. Je laat met de broodkruimel zien hoe je de site hebt ingedeeld. De broodkruimel is lineair en kun je in stukjes hakken om een niveau hoger in de hiërarchie te komen.
Als een artikel in meerdere categorieën staat zijn er meerdere broodkruimels die de plaats aanduiden van dat artikel. Voor de bezoeker, gewend aan eenduidige indelingen in de fysieke wereld (magazijn, papieren catalogus), niet overzichtelijk om ze allemaal aan te bieden. En voor Google adviseren SEO-ers om de broodkruimel in de url te zetten en daar past er helaas maar één.
Dat is de reden waarom men de voorkeurscategorie heeft bedacht. Om één plaats te kunnen duiden.

De andere plekken worden verstopt
Natuurlijk is het handig dat als je door een blog of webwinkel struint dat je weet waar je bent. Dat het gevolgde pad in de vorm van een broodkruimel wordt weergegeven. Echter, als je met een voorkeurscategorie werkt, dan krijgt de bezoeker niet het gevolgde pad te zien, maar het voorkeurspad van de websitebouwer. Tenzij de websitebouwer ingewikkelde toeren met o.a. het [canonical-attribuut] heeft uitgehaald.

Polyhiërarchie
In de fysieke wereld zijn we gewend om artikelen te categoriseren/classificeren om ze makkelijk terug te kunnen vinden. Daar ontstaat een eenduidige taxonomie/monohiërarchie. Online hoeft dat niet omdat je er zoveel labels aan kunt plakken als je wilt om het artikel terug te vinden. Het artikel kun je overal laten opduiken waar de bezoeker het verwacht (de suiker bij de bakspullen èn bij de koffie/thee voor de Amerikaanse dame in de UK). Het artikel staat op meerdere plekken tegelijk. Er ontstaat een polyhiërarchie en die driedimensionale structuur kun je niet duiden met lineaire broodkruimels.

Megamenu
Bij een polyhiërarchie kun je de bezoeker labels aanbieden die de bezoeker eventueel nog met elkaar kan combineren. [label jas met label dames]. Helaas is dat niet wat de lineairen doen, die maken er een broodkruimel van jas/dames of dames/jas. Een unisex jas krijgt tevens het label heren en de lineairen krijgen er twee broodkruimels bij jas/heren en heren/jas. In plaats van drie losse woorden (de labels) heeft de unisex jas bij de lineairen vier broodkruimels die elk uit twee woorden bestaan waarvan er één uitgeroepen wordt tot voorkeursplek.
Bij een wat grotere winkel of blog ontstaat er dan al snel een [megamenu]. Omdat je in plaats van losse woorden die de bezoeker zelf kan combineren vastgelegde lineaire paden aanbiedt en de weg over die paden aan moet wijzen. Om te voorkomen dat het een gigamenu wordt, worden vaak niet alle mogelijke broodkruimels aangeboden; de websitebouwer biedt maar één ingang aan, je kunt via jas òf via dames de diepte in en niet via beide.

Voorbeeld
Mijn eigen winkel maar weer eens. Waar ik broodkruimels gelukkig kan weglaten, maar waar wel een voorkeurscategorie verplicht is.


De broodkruimels die bij dit artikel horen zijn:
Zoek op thema/heks-griezel
Zoek op thema/trakteren
Zoek op soort/om-zelf-te-printen
De laatste is de verplichte voorkeurscategorie.
Alhoewel het mogelijk is, en geadviseerd wordt, laat ik de voorkeursbroodkruimel nergens zien. Niet in de url (blauwe pijl), niet op de productpagina. Ik geef liever alle labels* weer waarmee je het product kunt vinden (grote blauwe ellips). Dat Zoek op soort/om-zelf-te-printen de voorkeurscategorie is hier kun je zien aan de 3 kleine ellipsen. Alleen de voorkeurscategorie is vet. Ook als de bezoeker via trakteren bij het vleermuisdoosje gekomen is. Waarom niet gewoon alledrie vet beste winkelhost?

Oscar heeft er ook 4 tegelijk.
[Verbazingwekkend vind ik dat]. Dat men maar ingewikkeld blijft doen met (voorkeurs)categorieën terwijl het zoveel simpeler en flexibeler is met losse labels.


*Bij mijn oude website had ik iets laten inbouwen waardoor de labels in de grote blauwe ellips automatisch verschenen. Bij mijn huidige winkelhost kan dat niet. Ik moet het handmatig toevoegen. En zo komt het dat er halloween staat terwijl die categorie later is samengevoegd met heks-griezel. En dat er zelf-printen staat in plaats van de later aangepaste naam om-zelf-te-printen. Het verandert helaas niet meer automatisch mee.