Dit is die bewuste brief, ondertekend door 100 bezorgde fotografen. Slechts één reactie heb ik erop gezien.
"In de meeste gevallen zal een inbreuk door een goed bedoelende particulier op een website
met een klein bereik met een simpel verzoek om de foto te verwijderen en/of de naam erbij
te vermelden afgedaan worden."
Dat geldt misschien voor professionele fotografen. De praktijk laat zien dat voor een inbreuk op een website met een klein bereik gelijk een stevig bedrag geclaimd wordt.
"Met 200 inbreuken per jaar en een licentietarief van € 350,= is
die schade al snel € 70.000,= aan gederfde licentie inkomsten."
Een inbreuk wordt bijna altijd gemaakt met een reeds op internet gepubliceerde en goed vindbare foto. Misschien dat er nog professionele fotografen bestaan die €350,- vangen voor hun archieffoto's. De praktijk laat hele andere bedragen zien.
"Nu lijkt het liquidatietarief standaard te worden toegepast"
Hier hebben Roel Dijkstra en Kitty van Boven een punt. Ik voorspelde al [onderaan dit stuk] dat als het aantal bagatelzaken blijft toenemen dat dat ten koste zal gaan voor degene die echt wat te claimen heeft. Zo zijn zelfs bij de verstekzaak van Evert Kwok de proceskosten geliquideerd en is er geld op toegelegd.
Algemeen secretaris van de NVJ Thomas Bruning heeft bij de brief dit begeleidend persbericht verstuurd dat onder andere in het NRC is geplaatst.
"En juist omdat de “pakkans” op het wereldwijde web bij dit soort hergebruik klein is, dient er een preventieve werking uit te gaan indien een dergelijke zaak voor de rechter wordt gebracht."
Er bestaat gratis software waarmee je je foto's kunt laten "bewaken". De "pakkans" is hiermee zelfs hoger dan 100% omdat de software foto's detecteert waarbij geen sprake is van een inbreuk. De foto lijkt er bijvoorbeeld alleen maar op, de foto is via een andere partij aangekocht, de foto is onder citaatrecht geplaatst of de foto is te gewoontjes om voor bescherming in aanmerking te komen.
"wordt sinds enige tijd doorgaans slechts de “gangbare” waarde van de foto als uitgangspunt genomen."
Dat was toch de bedoeling van de invoering van art. 1019h Rv? Als je proceskosten volledig kunt verhalen kun je kleinere schades voor de rechter brengen. Het is toch niet redelijk om én drie tot vier keer een opgeklopte prijs als schadevergoeding toegewezen te krijgen én de volledig proceskosten? Dat levert vonnissen op waarbij bijna €20.000 afgetikt moet worden voor een bagatelzaak. Sowieso past het niet om "boetes" die dienen als preventieve werking terecht te laten komen bij de fotograaf. Ons rechtssysteem wordt betaald van belastinggeld en boetes behoren in de staatskas terecht te komen.
Een lid van de NVJ krijgt gratis juridisch advies en rechtsbijstand. Ervaringen met rechtshulp:
Ik denk dat ik ook maar eens een brief naar de minister en de rechterlijke macht verstuur die ik laat ondertekenen door 100 bezorgde bloggers. Daarin zal ik:
- de trucs doorgeven waarmee geld afgetroggeld wordt,
- melden dat rechter mevr. G.J. Heevel nevenfuncties heeft,
- doorgeven dat mijn vonnis als voorbeeld gebruikt wordt,
- melden dat rechters de tarieven van Stichting Foto Anoniem toewijzen en dat dat op mededinging lijkt,
- uitleggen hoe claimbots werken,
- uitleggen waarom vermeende inbreukmakers niet meer durven te procederen,
- een sommatiebrief meesturen van een agressieve claimtrol
- en pleiten voor een onafhankelijk commissie die tegen een vast tarief controleert of het daadwerkelijk een inbreuk betreft.
Mijn eindeloze reeks artikelen over fotoclaims met een kleine bijdrage sponsoren? Klik hier.
Sommatiebrief gekregen en juridische hulp nodig? Klik hier.
