Van de regen in de drup

Als leek schrik je van een blafbrief voor een stockfoto. En als je een jurist om hulp vraagt krijg je zelden het advies de blafbrief te negeren of de fotoclaim te betwisten. Nou is dat ook logisch, elke claim is anders en voor een gericht advies zal de jurist de vermeende inbreuk moeten bekijken voordat ie kan beoordelen wat je het beste kunt doen. En dat vergt tijd.

"Mij inhuren kost meer dan de claim, dus beter betaal je voordat de kosten gaan oplopen..."


Als je ervan overtuigd bent dat de claim niet klopt, je gevoel voor rechtvaardigheid groot is én je de financiële middelen hebt ben je misschien toch bereid om te investeren. En betaald gaan juristen graag voor je aan de slag:

Resultaat als je op fototrol VAAAM zoekt

Starttarief van €500,-

Wat mij stoort is dat juristen in deze 'sector' vrijwel allemaal een discussie opstarten: Over het te hoge tarief, of de foto wel creatief genoeg is om voor bescherming in aanmerking te komen, over wel of geen citaatrecht, over embedden enz..


Als schikken dan uiteindelijk niet lukt beland je bij de rechter. Waar de discussie verdergaat. En als je dan een rechter treft die het uurtje-factuurtje-verdienmodel van beide kanten doorheeft kost het je bij winst alsnog het tienvoudige van de oorspronkelijke claim.

In den beginne verwees ik door naar specialisten. Daarna heb ik een tijdje gratis advies gegeven. Toen dat de spuigaten uitliep ben ik een bijdrage gaan vragen. Ook ik kan geen garanties geven doch mijn insteek is een rechtszaak voorkomen en het laatste wat ik doe is in discussie gaan met een fototrol.


Alles op dit blog is en blijft gratis, al kost het meer tijd en frustratie dan me lief is. In 2017 viel ik in de beerput van een pervers verdienmodel met fotorechten. Inmiddels ben ik met de studie Mediarecht begonnen omdat ik 'fotodieven', die in dit commerciële juridische circus vaak nergens terecht kunnen, niet in de kou kan laten staan.
Een kop koffie als steun wordt gewaardeerd.