Echt enthousiast ben ik niet over de studie. Ik ben nu eenmaal een beelddenker. Hoe minder woorden hoe beter. Hoe concreter en transparanter hoe fijner. Juristen zijn juist talig. Lastig vakjargon waar ik de begrippen steeds opnieuw moet opzoeken. Hoe meer woorden hoe beter lijkt het wel. Verstop zaken die verplicht gemeld moeten worden in lange betogen en wellicht kijkt de tegenpartij en de rechter er dan wel overheen. De meeste moeite heb ik als bèta dat rechtspraak geen exacte wetenschap is. Het is, zeker bij auteursrecht, vaak eindeloos bakkeleien over futiliteiten tegen een waanzinnig uurtarief en de rechter beslist uiteindelijk wiens waarheid klopt. Een gokspel waar alleen juristen zeker zijn van winst.
Daarbij ben ik ontwerper en bij rechters moet ik altijd denken aan een uitspraak uit het boek Kolja van Arthur Japin:
“Oordelen is het tegenovergestelde van scheppen”
Ik wil bedenken, verzinnen, creëren, ontdekken. Oordelen is niet mijn ding.
Wat ook niet helpt is dat het lesboek uit 2014 stamt. Een eerste druk, met kinderziektes en op het moment van verschijnen waren er al zaken veranderd. Wet- en regelgeving wijzigt continu en desondanks blijkt de Auteurswet hopeloos verouderd. Ik heb er zelfs een petitie voor aangemaakt.
Genoeg geklaagd. Naast het boek waren er losse papers. Verrassend up to date! Begrippen als webpagina, internet, hyperlink, downloaden en streamen, die in de Auteurswet ontbreken komen uitgebreid aan bod.
En ik deed een vreugdesprongetje bij de uitleg over hyperlinken. Een onderwerp waar ik al heel wat over schreef en van mening verschil met de meeste juristen.
Juristen die anno 2024 nog steeds beweren dat embedden (= hotlinken, inline linken, framen) mag, adviseer ik hun kennis bij te spijkeren met een cursus bij de LOI...
Een kop koffie als steun wordt gewaardeerd.