Tikkie

"Ja doei!" Was het eerste wat ik dacht toen de Tikkie-app populair werd. Ik ga toch niet met ABNAmro contactgegevens als een mobiel nummer of een emailadres delen? Laat staan een whatsapp ermee versturen dat van Facebook is? Brrrrr. Maar er leek geen ontkomen aan. Vreemden waar ik iets van kocht; "Mag ik je mobiele nummer? Dan kan ik je een Tikkie sturen."
De pubers hier in huis schakelden gelukkig zodra het mogelijk was over op betaalverzoekjes via de eigen bank.

Zelf maakte ik een nimmer verlopende idealbetaallink aan via bunq.me. Gewoon een vaste link. Die ik zelfs mondeling kan doorgeven en waarvoor ik geen contactgegevens van de betaler hoef af te staan. Enige nadeel aan zo'n vaste link is dat je geen overzicht hebt aan wie je hem hebt gestuurd, en of ie betaald is. Dat heb je met een Tikkie wel, reden waarom een kennisje, bij wiens eigen bank (Triodos begreep ik) het nog niet mogelijk is, om Tikkie toch te blijven gebruiken.

Met verbazing zag ik hoe Tikkie geïntroduceerd werd voor webwinkels. Huh? Iedere webwinkel heeft toch al idealbetaallinken die ze op alle mogelijke manieren kunnen versturen? Gekoppeld aan een bestelling en met de info eraan vast of het betaald is of niet? Waarom zou je daar een Tikkie voor willen gebruiken?

Het antwoord las ik hier. Met Tikkie kun je SuperSnelBetalen bij webwinkels. Gelijk betalen als je iets bestelt en de adresgegevens worden via Tikkie naar de webwinkel verstuurd. Hoef je niets meer in te vullen. Kun je ook geen tikfouten meer maken.
Oef. Retourpercentages bij webwinkels zijn al zo hoog. Hiermee wordt het nog makkelijker om snel even iets ondoordacht te bestellen. Daarmee haal je het laatste bezinningsmomentje tijdens het aankoopproces weg.

Deze webwinkelier past.