Ik pretendeer geen journalist te zijn. Mijn doel van het -onbezoldigd geschreven- artikel op Netkwesties is een stukje onrecht de wereld uit te helpen door fototrollen in een desinfecterend zonnetje te zetten. Eén van de fototrollen uit het stuk, René Hendriks, reageert op de website van de Nederlandse Vereniging van Journalisten.
Blijkbaar staan bestuursleden boven de wet en hoeven ze zich niet aan hun eigen code te houden.
De NVJ Code
René Hendriks:
Alles op dit blog is en blijft gratis, al kost het meer tijd en frustratie dan me lief is. In 2017 viel ik in de beerput van een pervers verdienmodel met fotorechten. Inmiddels heb ik de studie Mediarecht afgerond zodat ik 'fotodieven', die in dit commerciële juridische circus vaak nergens terecht kunnen, nog beter kan helpen.
Blijkbaar staan bestuursleden boven de wet en hoeven ze zich niet aan hun eigen code te houden.
René Hendriks:
- Verdraait de waarheid
- Preekt voor eigen parochie
- Doet gekleurd verslag
- Werkt partijdig
- Verzwijgt bronnen
- Persisteert fouten
- Verkondigt zijn mening
- Respecteert de privacy, tenzij er een eigen belang is
- Zet aan tot haat
- Maakt zich schuldig aan laster
Ik zou natuurlijk aangifte van haat zaaien en laster kunnen doen, wat meerdere mensen mij aanraadden, maar het sop is de kool niet waard.
Eerlijkheid duurt het langst en vroeg of laat zijn er voldoende gedupeerden die charlatans als René Hendriks doorhebben.
Dat de NVJ hem een podium biedt kijk ik niet van op: NVJ helpt haar leden ook niet met onredelijke fotoclaims: De petitie om de rechter er tussenuit te halen bij fotozaken komt voort uit een brief die een ander bestuurslid, fotograaf Roel Dijkstra uit het stuk op Netkwesties, naar de rechterlijke macht stuurde.Een kop koffie als steun wordt gewaardeerd.