Terug in de tijd, deel 1

Een stukje historie van mijn webwinkel. De groeiperiode van 2002 tot 2009.

Webwinkelsoftware
Ik ben geen webbouwer en ik heb geen programmeerkennis. Met Frontpage van Microsoft had ik in 2001, zonder die kennis en kunde, een website in elkaar geknutseld. Jawel, in Comic Sans, het meest gebashte lettertype.
Via Marktplaats verkocht ik zoveel spullen dat ik behoefte kreeg aan een eigen webwinkel. Waar de spulletjes bij elkaar stonden. Waar klanten hun gegevens moesten invullen. Waar automatisch de betaalgegevens gemaild zouden worden naar de klant.
Ik kwam in 2002 uit op het MijnWinkelsysteem van Durk-Jan de Bruin (tegenwoordig MyShop). Een compleet, gehost en al, webwinkelsysteem dat ik via een frame in mijn Frontpage website kon opnemen. Alle variabelen van een product zette je in een excellsheet, en het systeem bouwde daar de winkel mee op. Kleuren, layout e.d. kon je online instellen.

De intropagina in 2002, waar je keuze moest maken tussen de site of de winkel
Het webwinkelgedeelte in 2002, draaiend in een frame. Helaas zonder plaatjes via Wayback.
Producten
Ik ben gestart met strijkprintjes, zelfgemaakte spulletjes, papiermaché spiegels gemaakt op het Ateljee in Delft en verkleedkleren gemaakt op een werkgelegenheidsproject in Bangladesh. Alles eigen ontwerp, unieke producten die offline niet te koop waren.
Met de strijkprintjes en zelfgemaakte spulletjes ben ik snel gestopt, omdat je de productie-tijd nooit terug kan verdienen. En dan mag het nog zo leuk zijn om te doen, zodra het om aantallen gaat is zelf produceren geen optie.
De papiermaché spiegels, een bestseller in mijn stenen winkel, bleken online niet aan te slaan. Dat is een product dat je in het echt moet zien. Bovendien bewerkelijk en duur om te versturen.
In de jaren daarop de collectie uitgebreid. Met onbreekbare producten die via de brievenbus te versturen zijn, zodat de verzendkosten binnen de perken bleven. Maat-flexibele producten omdat je online niet kunt passen.

Foto's
Ik had nog geen digitale camera.........
Geen budget voor een fotostudio of een fotograaf op locatie. Het was de tijd dat de badpakken in de Wehkamp gids op het strand gefotografeerd werden. Dat 2e hands kleding op marktplaats op de plavuizenvloer gefotografeerd werd.
Ik scande foto's in. Poetste de achtergrond weg. Gedubd over welke kleur ik de achtergrond zou maken (ik ben dol op kleurtjes). Mijn website had gekleurde achtergronden. Maar ik kwam logischerwijs toch uit op wit. Dan gaat alle aandacht naar het product. En de producten zelf waren kleurrijk genoeg. Het winkelgedeelte heeft vanaf het begin wit als hoofdkleur gehad. Met gewitte foto's.
En o ja, automatische fotoverwerkfuncties waren er destijds niet. Alle foto's in mijn webwinkel worden tot op de dag van vandaag handmatig verkleind richting de 20 kb. En kregen meteen een herkenbare naam. Èn zodra ik doorkreeg dat ze "gepikt" werden, ging ik ze watermerken met een url. Leverde dat pikken tenminste nog wat reclame op. 

SEO
Dat speelde bij de start niet. Er waren vrijwel geen andere webwinkels. Google was nog niet in beeld in Nederland. Je gaf trefwoorden aan een site mee, meldde hem aan bij Ilse en Vinden et voilà, iedereen die een kabouterpak zocht via die zoekmachines kwam bij Artoek uit.
Veel bezoekers kwamen ook via startpagina's en linkruil (het ruilen van link met een andere website).
Toen Google de markt begon te veroveren veranderde dat. Surfen/zoeken via zoekmachines nam toe. Startpagina's en lijstjes werden steeds minder gebruikt. Trefwoorden werden genegeerd. Terecht, want trefwoorden werden massaal misbruikt. Trefwoorden waren niet zichtbaar voor de bezoeker en je kon er dus alles neerzetten wat je wilde. Ik ben ooit al mijn trefwoorden, in dezelfde volgorde, tegengekomen bij een webwinkel die niet eens zeemeerminnenpakken verkocht........
Zoekmachines bleken alles (dus ook de foto's) dat in de winkeldatabase stond niet te kunnen lezen. En frames waren niet bevorderlijk. Ik loste dat in eerste instantie op door alle producten die ik verkocht op de homepage, in de achtergrondkleur, op te nemen. Later, toen ook dat afgestraft werd door zoekmachines, heb ik de opsomming zichtbaar gemaakt.

De  homepage in 2008. Assortiment opgesomd onderin.
Winkelgedeelte draaide in frame onder de header, met de categorieën in de linkerkantlijn.
Helaas niet te achterhalen met Wayback.
Navigatie
Ik ben gestart met iets van 10 producten. Die stonden onder elkaar, met grote foto's en de volledige beschrijving met bestelknop. Toen het aantal groeide heb ik de producten onderverdeeld in categorieën; 10 tot 25 producten per categorie. De klant hoefde dus "maar" 10 tot 25 producten te scrollen.
Veel moeten scrollen om een product te vinden is niet echt klantvriendelijk. Doch voor Artoek was het niet ongunstig, de klant ziet een groot deel van de collectie voordat hij zijn product gevonden heeft. Vergelijk het met de Ikea waar je een route moet lopen........
In 2004 vond ik de grootste beperking qua vindbaarheid aan het MijnWinkelsysteem dat ik een product niet in meerdere categorieën kon zetten. Sommige producten pasten namelijk in meerdere categorieën. Als de klant het verwacht in een bepaalde categorie, het daar niet vindt, dan kan hij denken dat ik dat product niet verkoop.

Marketing
Marktplaats. Marktplaats en nog eens marktplaats. Gratis advertenties werden 4 à 5.000 keer gelezen. In de rubriek Carnavalskleding stonden slechts 20 advertenties. Waarvan er 15 van Artoek waren. Verkoop ging in de eerste jaren nog vaak buiten de webwinkel om. Een webwinkel vonden klanten ingewikkeld. Later "dwong" ik de mensen om te kopen via de webwinkel. Omdat de verkoop via Marktplaats voor mij zo ingewikkeld werd. Onoverzichtelijk. Relatief veel afhalers. Die dan weer niet op kwamen dagen.
Nieuwsbrieven verstuurde ik vanaf het begin. Aan iedereen van wie ik een emailadres had. Dus ook alle kopers via marktplaats.
En het hebben van een webwinkel was in die tijd voldoende voor veel free publicity. Je hoefde niets te doen om in de bladen te komen. Bladen die nog in hoge oplages gelezen werden. De stylistes van weleer struinden het net af, gingen zelf op zoek, ontvingen weinig persberichten. Beeldbanken waren er niet.
Betaald adverteren heb ik enkele keren geprobeerd. Maar daar verdiende ik bij lange na de kosten niet van terug.

Fouten
Waar ik me erg op verkeken heb is producten in eigen beheer laten maken. Via werkgelegenheidsprojecten in landen met een totaal andere cultuur nog wel. Waar ze sneller iets "okay" vinden. Ik heb te vaak iets geaccepteerd wat eigenlijk niet aan mijn eisen voldeed. Te vaak overschrijding van de levertijd geaccepteerd. Daar nooit financiële consequenties aan verbonden. Gedacht dat melden voldoende was om het voor de toekomst te vermijden. Noem het maar te idealistisch.
Andere fout die ik meerdere keren gemaakt heb is te snel een ontwerp laten produceren. Dan beoordeelde ik op foto, maar bleek het bij aankomst toch te groot, te klein of anders fout te zijn.
De allergrootste fout die ik echter gemaakt heb in de beginjaren is te weinig voorraad. Producten waren aan de lopende band uitverkocht. Klanten konden spullen die onderweg waren reserveren. Soms was bij binnenkomst dan alles alweer uitverkocht.

De omslag
In 2008 stagneerde de groei van Artoek. En dat terwijl Nederlanders steeds meer online gingen kopen. Het makkelijker was om online te kopen want bijna iedere Nederlander bankierde online.
Er waren intussentijd heel, heel veel, nieuwe webwinkels bijgekomen. Beter vindbare webwinkels. Grotere webwinkels. Mooiere webwinkels. Gebruiksvriendelijkere webwinkels. Webwinkels met meer marketingbudget. Hobbyisten, webwinkeliers die hun uren niet doorberekenen.
Hoog tijd om te gaan bloggen. Contentmarketing......... Ik ben een blog over traktaties gestart. Een onderwerp dat mijn doelgroep aanspreekt. Namelijk ouders met kinderen in de leeftijd van 2 tot 8 jaar.
En het werd de hoogste tijd voor een nieuwe webwinkel! Met een voor zoekmachines leesbaar winkelgedeelte. Waar ik de producten met meerdere foto's kon presenteren. Met nette urls.

Zoektocht
Ik wilde graag bij MijnWinkel blijven. Dat systeem kende ik. Ik vond het handig werken met die excellsheet. Dan kon ik zelf producten blijven toevoegen. Het meeste wat ik wilde, zoals losse productpagina's, was mogelijk. Maar ik had geen geduld en niet voldoende kennis om dat zelf door te voeren. Daar kwam bij dat het winkelgedeelte bij MijnWinkel nog steeds onleesbaar was voor zoekmachines en ik me afvroeg of ik niet beter een compleet nieuwe winkel kon laten bouwen.
Ik heb her en der offertes laten maken; maatwerk met MijnWinkel en maatwerk met Magento. Maatwerk met Magento ging richting de € 10.000,-, bovendien ging ik dan stevige onderhoudskosten krijgen.
Toen eind 2008 bleek dat MijnWinkel bezig was met leesbare html pagina's heb ik opdracht gegeven voor maatwerk op MijnWinkel.

Een nieuwe webwinkel
6 Februari 2009 was het dan zo ver. Een nieuwe webwinkel. Met nette urls. Met 200 productpagina's. Met mooie overzichtspagina's.
Een verslag van deze memorabele dag staat hier.
Hoe het verder gaat lees je de volgende keer, in deel 2.

PS Vorige week is een groot deel van deze posting gepubliceerd op Twinkle Magazine.